M A R C I N S E R W O T K A

S T U D I O P R O J E K T O W A N I A W N Ę T R Z

Park Naukowo-Technologiczny "Florian"

Celem projektu jest zapoczątkowanie procesu rewitalizacji zdegradowanych długotrwałą działalnością przemysłową terenów po dawnej Hucie Florian, znajdujących się w centrum Świętochłowic. Zdegradowane tereny dawnej huty Falva (później Florian) stwarzają możliwość utworzenia centrum miasta, skupionego wokół rozwoju przemysłu 4.0. Usytuowanie nowej inwestycji w sąsiedztwie niedawno zrewitalizowanych szybów dawnej kopalni „Polska” wyznacza kierunek rozwoju parku, oraz wskazuje na możliwość powiązania przemysłu z kulturą.

Budowa parku naukowo - technologicznego jako impuls rozwojowy, przyczyni się m. in do wytworzenia centrum miasta z wykorzystaniem przemysłowego dziedzictwa kulturowego, stworzy nowe miejsca pracy dla lokalnej społeczności, wpłynie na pozyskanie wykwalifikowanej kadry pracowniczej, oraz pobudzi lokalny rynek nieruchomości. Motywem przewodnim projektu, opartym na przemysłowej historii regionu, jest czerwona cegła. Elewacje projektowanych obiektów wskazują na współczesne możliwości wykorzystania cegły klinkierowej. Wykorzystanie materiału z którego zbudowana jest sąsiadująca zabudowa to ukłon w stronę zastałego dziedzictwa przemysłowego śląska.

Świętochłowice rozwinęły się za sprawą przemysłu, na początku XIX w. Budowa Kopalni „Polska”, oraz założenie huty „Florian” przyczyniło się do zmiany charakteru miejscowości, rozwoju wielu kopalń węgla kamiennego

Obecnie kopalnie węgla kamiennego zostały zlikwidowane. Huta Florian działała do 2003r. Spora część hal i magazynów znajdujących się na terenie dawnej Huty Florian została rozebrana, tym samym zostało niewiele obiektów świadczących o dziedzictwie przemysłowym Świętochłowic. Teren przemysłowy stanowi zwarty, regularny układ o dużej powierzchni. Kolej przecina tkankę urbanistyczną i utrudnia spójne funkcjonowanie.

Historia

Analizy

Koncepcja

Projekt zagospodarowania terenu

Rzut kondygnacji -1

Rzut parteru

Rzut I piętra

Przekrój A-A, elewacja południowa budynku A

Przekrój C-C, elewacja wschodnia budynku B

Świętochłowice na mapie Polski

Lokalizacja adaptowanego budynku, warunkuje przyszłą powierzchnię zabudowy. Mając na uwadze bliskie sąsiedztwo przystanku kolejowego oraz zrewitalizowanych szybów dawnej kopalni „Polska”, powstała aleja wprowadzająca pieszych wgłąb parku, mająca za zadanie połączyć w przyszłości tereny centrum z parkiem naukowo technologicznym, oraz strefą kultury rozwijającą się wokół zrewitalizowanych szybów.

Podłużna forma nowo projektowanej zabudowy odnosi się do modularności formy istniejącej hali wydziału mechanicznego dawnej huty Florian. Między adaptowaną halą oraz linią kolejową wytwarza się plac dworcowy, domknięty od strony wschodniej przez projektowaną zabudowę parku. Koncepcja formy nowej zabudowy opiera się na wytworzeniu zespołu wewnętrznych dziedzińców, w których zlokalizowane są wejścia do obiektów. Usytuowanie strefy wejściowej hali wystawienniczej przy głównej alei kompleksu, tworzy oś prowadzącą do wnętrza nowej zabudowy, tym samym istniejący obiekt domyka zespół wewnętrznych dziedzińców nowego kompleksu.

Efekt klawiszów powstał poprzez oddzielenie przestrzeni produkcyjnych od pozostałych funkcji kompleksu. 3 – kondygnacyjne ciemnie kostki w których zlokalizowane są funkcje pozaprodykcyjne, wystają ponad zespół białych bloków produkcyjnych.

Kolejnym krokiem było dostosowanie powstałej bryły do schematu funkcjonalnego, który zakłada modularność jednostek z których składa się obiekt badawczo – produkcyjny.

Zespół wewnętrznych dziedzińców nowej zabudowy został domknięty łącznikiem od strony południowej kompleksu, tym samym wolnostojące kostki zostały połączone w jeden budynek. 2 – kondygnacyjny łącznik domyka całe założenie, tworząc jedną centralną przestrzeń wewnętrzną całego zespołu. Plac dworcowy, dziedziniec wewnętrzny, oraz główna aleja parku, tworzą zespół powiązanych przestrzeni, zróżnicowanych funkcjonalnie, o zmiennej intensywności zieleni.

Dwukondygnacyjny łącznik zawieszony nad placem wewnętrznym, otwiera przestrzeń na komunikację pieszą od strony południowej. Adaptowana hala została oczyszczona z dobudówek pełniących niegdyś funkcje uzupełniające. Struktura hali szedowej została uzupełniona o 3 moduły, tworząc spójną, zwartą bryłę.

Plac dworcowy, został zaprojektowany jako miejsce do organizacji eventów plenerowych. Bezpośrednie sąsiedztwo torów kolejowych zasłania bufor zieleni w postaci skarpy na którą składają się elementy małej architektury o zróżnicowanej wysokości, wznoszące się stopniowo w kierunku torów kolejowych. Zespół został uzupełniony o siedziska oraz sadzawki z fontannami.

Pomiędzy projektowanymi budynkami projektuje się przestrzeń półpubliczną w postaci dziedzińca wewnętrznego, którego koncepcja zakłada pojawienie się intensywnej zieleni wraz z sadzawkami z fontannami, jako miejsca do odpoczynku (ogród parku).

Łączniki budynku domykające kompleks od strony południowej, pełnią również funkcję lustra w którym odbija się tafla wody znajdująca się w sadzawkach, które częściowo znajdują się pod łącznikami. W wyniku zainstalowania pojedynczych punktów świetlnych oraz płaszczyzn odbijających i załamujących światło, został uzyskany efekt groty, która staje się atrakcją po zachodzie słońca.

Adaptacja hali nieczynnego wydziału mechanicznego dawnej Huty Florian na halę wystawienniczo-targową.